Untitled
ความเศร้าและความสุขในชีวิตของมนุษย์ เหล่านั้นเป็นสิ่งที่เราจะต้องเฝ้าคอยด้วยอาการอันสงบ ฤดูกาลหมุนเวียนแปรเปลี่ยนไป ชีวิตคนก็แปรเปลี่ยนไป ความทุกข์ และความสุขที่ผ่านเข้ามาเป็นเพียงความทุกข์อันเก่าและความสุขอันเดิมเท่านั้น ไม่มีอะไรใหม่ เป็นเพียงสิ่งเก่าที่หมุนเวียนกลับมาอีกครั้งเท่านั้น เมื่อเราตระหนักซึ้งถึงความเปลี่ยนแปลงประการนี้ ความอึดอัดกลัดกลุ้มย่อมบรรเทาลงและจิตใจจะกลับสงบงัน
ฤดูหนาวแม้จะแลดูเศร้าเพียงใด แต่ฉันก็รู้สึกปิติยินดีที่มันมาถึง หากมนุษย์ได้รู้จักเพียงการต้อนรับความทุกข์ที่จะมาถึงในชีวิตของตนอย่างอบอุ่น เขาก็จะได้ค้นพบถึงแสงสว่างอันเจิดจำรัสของชีวิตในท่ามกลางความมืดมน
- บางส่วนจากหนังสือ ขลุ่ยไม้ไผ่ บันทึกความรู้สึกและเขียนภาพโดย พจนา จันทรสันติ
8 Comments:
ขอสารภาพว่าครั้งแรกที่ได้อ่านข้อความนี้ ทันทีก็ทำเรานั่งน้ำตาซึมไปชั่วขณะ (จะว่ายังไงก็ตามเถอะ นี่อาจจะสะท้อนความลุ่มๆ ดอนๆ ทางอารมณ์ของเราไม่มากก็น้อย!)
แต่เชื่อเถอะว่าในห้วงขณะนั้น เราไม่ได้รู้สึกเศร้าหรือขมขื่นใดๆ ในชีวิต พอๆ กับที่ไม่ได้รู้สึกปิติยินดีหรือเสแสร้งว่าชีวิตเราช่างเพอร์เฟ็กต์และมีความสุขจนล้นปรี่...
มันเป็นความรู้สึกที่ประหลาด และไม่อาจตั้งชื่อเรียกได้ คล้ายๆ ว่า ไม่เพียงเหนื่อยหน่ายกับโลกและชีวิต แต่ยังเกิดความตระหนักรู้ถึงทุกความเปลี่ยนแปลงเป็นไป...อะไรทำนองนั้น (หรือว่าเริ่มแก่-ฮา)
แม้จะเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นเพียงชั่วขณะ แต่เราก็อยากจะกลับไปสัมผัสกับมันอีกหลายๆ ครั้ง ในแต่ละวันของชีวิต บางทีมันอาจช่วยสลายตัวตนของเราลงได้บ้างทีละนิดละนิดก็เป็นได้...ว่ามั๊ย?
ชอบภาพต้นไม้ใบหญ้า จังคุณ SA
น่าจะทำ คอลเลคชั่น ต้นไม้ใบหญ้านะ
ดูแล้วมีชีวิตชีวา
แต่รู้ไม๊ ที่มันดูมีชีวิตชีวา
ก็เพราะ คนถ่ายภาพที่จับมุม
ได้ดี
ดูภาพแล้วเหมือนต้นไม้ยิ้มได้
ติดตามผลงานคับผม
ขอบคุณมากๆ เลย คุณ etc (ปลื้มๆ) :)
ใบไม้งามงด
ถ้อยความหมดจด
จิตใจปล่อยปลด
โศกสลดพลันแย้มคลาย
เป็นบทกวีที่ไพเราะมากๆ เลย คุณไม่อยากตดไม่อยากตด คาดว่าคงได้รับแรงบันดาลใจระหว่างกลั้นตด (ฮา) :)
กลับมาอ่านกี่ครั้งก็ขำอ่ะ :)
เวลามีเรื่องร้อนใจ พอผ่านมันไปได้ มันก็เท่านั้นเอง จริงมั้ย?
จะเท่านี้ เท่านี้ ก็เท่านี้
จะเท่านั้น เท่านี้ จะเท่าไหน
จะเท่านั้น เท่านี้ แทบขาดใจ
จะเท่านั้น เท่าไหน ใจขาดรอน
ใช่ๆๆ สุดท้ายมันก็จะผ่านไป
การจะผ่านมันไปได้...มันก็อาจจะอึดอัดทรมานหน่อยตอนแรกๆ ขอเพียงมีความเพียร และมีสติ "รู้"ให้ปัญญาเกิด และค่อยๆ ละเหตุแห่งทุกข์ ที่เป็นความยึดมั่นถือมั่นทั้งหลาย ให้ได้ในที่สุด เราก็จะเป็นอิสระ...
พูดได้ แต่ทำได้บ้าง ไม่ได้บ้างอ่ะ :(
Post a Comment
<< Home