กี่เช้าที่เราตื่น กี่คืนที่เราฝัน
กี่วันแห่งชีวิต ใครลิขิตใครเขียน
ช่างเหมือนดั่งเทียนเล่มน้อย
หยาดฝนที่หล่นพรำ หยดน้ำตาเจ็บช้ำ
ตอกย้ำใจให้จำ เจ็บจำและรอคอย...
เช้ายันบ่าย ย้ายลงเย็น
ชีวิตความอยู่เป็น เหมือนดั่งเล่นละคอน...
ช่างมันฉันไม่แคร์...ช่างมันฉันไม่แคร์....ไม่แคร์อันใด.....
1 Comments:
อิ่มบุญเลยนิ pLantoni อนุโมทนาด้วยจ้า :)
Post a Comment
<< Home