One Corner of The World
เรื่องและภาพ โดย รอน แรมทาง : story & photograph by Ron Ramtang
เนชั่นสุดสัปดาห์ 17 ต.ค.2548
posted by solitary animal @ 9:35 AM
Solitary Animal
Existing, living, or going without others; alone
Site FeedPrevious Posts
- Kids Hero
- Before Sunset
- Untitled
- Vanishing Life & Desirable Taste
- Moon Lover
- Keep Cycling!
- How many roads must a man walk down?
- I don't care...at all
- Age of Revolution
- Respect for Mystery
Wednesday, October 26, 2005
8 Comments:
ปลายทางอยู่ที่ไหน?
ก่อนหน้ากว่าชั่วโมง ผมเห็นเธอนั่งอยู่ตรงนั้น ด้วยความที่ต้องรีบเร่งตามตารางเวลาเดินเรือเพื่อข้ามไปเที่ยวยังเกาะประภาคารเล็กๆ กลางช่องแคบบอสฟอรัส ทำให้ผมจำต้องละความสงสัยและสนใจ ได้แต่อาศัยทีเผลอในชั่วเสี้ยววินาที กดชัตเตอร์กล้องบันทึกภาพเอาไว้
บนเรือ—ผมอาศัยเทคโนโลยีสมัยใหม่ของกล้องถ่ายรูปดิจิทัล เพลย์แบ็คเรียกรูปกลับมาดู
พินิจจากองค์ประกอบหลายๆ ประการ พออนุมานเชื่ออย่างผิวเผินได้ว่าหญิงเกือบเลยวัยกลางคน แม้จะซอมซ่อพะรุงพะรัง แต่เธอก็ไม่น่าจะใช่บุคคลเสียสัมปชัญญะ
บนยอดประภาคาร – หลังจากเดินรอบๆ ถ่ายวิวทิวทัศน์ของทะเลและแผ่นดินสองฟากทวีป เอเชีย-ยุโรป อดีตอาณาจักรอนาโตเลีย จนพอใจ ผมหลบลมแรงเข้ามาอาศัยร้านกาแฟ แล้วระหว่างทอดเวลารอเรือกลับฝั่ง ก็ฉุกคิดถึงภาพของหญิงคนเดิม
เธอมาจากไหน?
กำลังรอใคร?
ในกระเป๋าใบใหญ่ใส่อะไร?
เป็นคนจรจัด?
หรือมาจากชนบท?
เป็นยาจกยากไร้?
หรือเป็นคนสมถะ?
เป็นคนเดินทางไร้จุดหมาย?
หรือนักท่องเที่ยวซำเหมา?
ฯลฯ ?
ระหว่างนั่งเรือกลับฝั่ง—ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมยังอดนึกถึงภาพหญิงเกือบเลยวัยกลางคนไม่ได้!
ความจริง เรื่องเห็นผู้คนทำนองนี้ในระหว่างการเดินทาง – ใช่ว่าจะไม่เคยพบ
คิดอีกที -- หรืออาจเป็นเพราะก่อนหน้านี้ผมไม่เคยเชื่อมโยงกับความรู้สึกเรื่องปลายทางมาก่อน
ครับ...ถ้าชีวิตเกิดมาบนโลกนี้ การเติบโตทางกายภาพคือการเดินทาง แต่ละชีวิตแม้จะเป็นสปีชีส์เดียวกัน ก็คงมีจุดหมายไม่คล้ายกัน – ทว่า ต่างล้วนน่าจะมีปลายทาง?
และหากเปรียบเปรยโดยตรรกะตื้นๆ ฉาบฉวยตามนั้น...
ปลายทางของเด็ก – ใช่หรือไม่ว่า...คือเมื่อใดจะโตเป็นผู้ใหญ่มีอิสระเสียที
ปลายทางของผู้ใหญ่ – ใช่หรือไม่ว่า...คือความมั่นคงในการงาน
ปลายทางของคนจน – ใช่หรือไม่ว่า...คือความรวย
ปลายทางของคนรวย – ใช่หรือไม่ว่า...คือความร่ำรวยกว่าเดิม
ปลายทางของนักการเมือง – ใช่หรือไม่ว่า...คือตำแหน่งบริหารประเทศ
ปลายทางของผู้บริหารประเทศ – ใช่หรือไม่ว่า...คือการได้อยู่นานๆ
ปลายทางของพลเมือง – ใช่หรือไม่ว่า...คือการได้ผู้นำที่ดีและถูกใจ
ฯลฯ
...ผมกลับขึ้นฝั่งอีกหน – หญิงเกือบเลยวัยกลางคน ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม และเกือบจะอยู่ในท่วงท่าเดิมเหมือนเมื่อกว่าชั่วโมงก่อน!
ความจริงผมยกกล้องขึ้นหมายจะถ่ายรูปเธออีกสักใบสองใบ แต่ผมก็ตัดสินใจลดกล้องลงในวินาทีก่อนกดชัตเตอร์
เพราะคิดดูแล้ว ไม่ว่าเธออาจจะกำลังค้นพบปลายทาง? หรือกำลังเริ่มต้นเดินทาง? มันเป็นโลกส่วนตัวที่เธอเลือกหรือกำลังเลือก...
ผมเอง...หรือคุณเอง...ก็มีจุดหมายและปลายทางรออยู่?
.
.
.
.
.
.
.
เห็นด้วยครับกับข้อคิดดีๆ
คำถามที่ว่าจุดหมายปลางทางของคนอื่นอยู่ที่ไหน
ไม่สำคัญเท่ากับ จุดหมายปลายทางของเราอยู่ที่ไหน
และคำถามที่ว่า จุดหมายปลายทางของเราอยู่ที่ไหน
ไม่สำคัญเท่ากับว่า เราได้เริ่มต้นออกเดินทางแล้วหรือยัง
...สำหรับชีวิตเล็กๆ ของเรา จุดหมายปลายทางยังไม่รู้เลยว่าหน้าตาเป็นยังไง ส่วนที่ว่าได้เริ่มต้นออกเดินทางแล้วหรือยัง? เราว่า...ชีวิตตั้งแต่ลืมตาดูโลกนับจนวันนี้ผ่านพบประสบการณ์มาระดับนึงแล้ว จะไม่เรียกว่าออกเดินทางได้กระนั้นหรือ? พูดก็พูดเถอะ สำหรับเราไม่ได้ให้ความสำคัญของจุดหมายปลายทางซักเท่าไร ทว่า หากถึงปลายทางเมื่อไร เกม (ชีวิต)นี้ก็จบลง ได้กลับบ้านซะที (return to the Source) ก็เท่านั้น...
ไม่แน่นะ วันนึงข้างหน้า อาจจะพบตัวเองนั่งอยู่ ณ มุมใดมุมนึงบนโลกคนเดียว เป็นเหมือนหญิงเกือบเลยวัยกลางคนเช่นในภาพ แล้วมีคนมาแอบถ่ายรูปแล้วเอามาเขียนถึงแบบนี้ก็ได้นะ :)
๑๓ พิจิก ๓๔
คุณไม่ใช่เจ้าของชีวิต ยิ่งไม่ใช่ผู้วางแผนการและกำหนดชีวิต ด้วยเหตุว่า ชีวิตมีจุดมุ่งหมายของมันเอง และดำเนินไปบนหนทางเฉพาะตัวของมัน โดยที่คุณไม่อาจเป็นผู้กำหนด
ชีวิตชะลอดวงแดดให้สาดแสงสว่างบนหนทางของคุณบางครั้ง บันดาลให้ฝนตกลงมาเป็นบางครั้ง ชีวิตเกลี่ยทางเดินของคุณให้เรียบ ทว่า บางครั้งก็ยังวางหินแหลมไว้ตามทางเดิน ด้วยเจตน์จำนงและเป้าประสงค์อันลี้ลับที่คุณไม่มีวันรู้
ทำไมคุณต้องมาไกลถึงที่นี่และเหตุใดจึงไม่อาจไปไกลกว่านี้ ทว่า กลับต้องหันหลังกลับในกลางคัน ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีชีวิตเป็นผู้กำหนดทั้งสิ้น เหตุใดบางครั้งจึงเต็มไปด้วยขวากหนาม เหล่านี้ล้วนเป็นคำถามอันลี้ลับซึ่งคุณยังไม่มีทางตอบได้
ริมลำธาร - พิเรนทันตรี
มุ่งสู่ความขาวของหิมะ โดย พจนา จันทรสันติ
Post a Comment
<< Home