Life is Beautiful

Above the Black Sea

ตอนที่เรารู้สึกตัวลุกขึ้นมาจากที่นอน (เดี๋ยวนะ! ที่นอนในที่นี้คือการที่ไม่มีใครมานั่งข้างๆ คุณแล้วคุณก็ถือโอกาสเอนตัวลงนอนคุดคู้เพื่อครอบครองพื้นที่ส่วนตัวนั้นแต่เพียงผู้เดียว) ตอนนั้นเรากำลังอยู่บนระดับความสูงจากพื้นดินราว 30,000 ฟุต เหนือทะเลดำ บนเที่ยวบินจากเมือง Abu Dhabi มุ่งไปยัง London

Blooming Mind

DIVE

DIVE ตอนที่ 1 ลังกาหน้าคู้สามรอบครึ่ง (DAIBU: DIVE! VOL.1)

ประพันธ์โดย ETO MORI แปลโดย ปาริชาต ฉิมคล้าย

ออกแบบปก ปราบดา หยุ่น

พิมพ์โดย Bliss Publishing

Mr. & Mrs. Aron

First Dinner in London

My first dinner in London at Tik & Tim's house. So lovely?

Out of office

Keep Smiling

The Older The Better

เหมือนหมาอยากมีเจ้าของ
ปลาอ้วน BOOK-YES @ YAHOO.COM

คนแก่มีหัวใจอย่างแน่นอน

อีกหน่อยคนแก่จะล้นโลก เพราะจำนวนเด็กเกิดใหม่ลดน้อยลง และผู้คนอายุยืนยาวขึ้น โดยทั่วไปยึดเอาผู้มีอายุ 60 ปีว่าเป็นคนแก่ ถ้าจอห์น เลนนอน ยังไม่ตาย เขาก็จะอายุ 65 ปี ซึ่งถือว่าแก่พอประมาณ บี.บี.อายุ 80 ปี แต่นั่งเล่นกีตาร์มานานแล้ว เพราะยืนเล่นไม่ไหว นอกจากใช้มือเล่น ผู้เฒ่า บี.บี.ยังใช้หัวใจเล่นด้วย นั่นแสดงว่าคนแก่มีหัวใจแน่นอน

Leelawadee

Yum-Nah

สาวน้อยวัย 11 ปี ยัมนะห์ (ไม่รู้พี่เขียนชื่อนู๋ถูกหรือเปล่า?) ลูกสาวคนสุดท้องของอาจารย์ที่ชมรมฯ ได้ใกล้ชิดกับสาวน้อยคนนี้ตอนไปปากช่อง อยากให้ที่บ้านมีเด็กผู้หญิงบ้างจังเลย :)

Crying Tin Tin

ท่าบีบน้ำตาของตินติน พบเห็นได้วันละหลายครั้งที่บ้าน (ฮา)

อย่ามาทำเป็นมีน้ำตาเพื่อมาต่อรองหัวใจ...อย่าเปลืองเวลาคร่ำครวญเล้ยยย นังอ้วน ตัวแสบ!

Raining!

Remembering Who We Are...

A tree does not learn a thing between the time it is a seedling and the time it towers over the world, majestically holding its ground. It has simply become more tree. It has not learned how to do that. It knew that all along. It came to life itself knowing how to “be a tree.” Every wisdom, every knowledge, every understanding about “tree-ness” rested in that seed. In that tiny, tiny seed. The tree needed nothing more, and it had to do nothing but become more of itself. Do you think it is any different with you?

NDW, CwG Bulletin #152

The Road Less Travelled

The Road Not Taken

Robert Frost (1874–1963). Mountain Interval. 1920.

TWO roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

Postcard from Auntie Ole'

Auntie Ole' sent this postcard to me during her overseas assignment in Nagoya, Toyota city. Just got it yesterday (02/08/05), many thanks ka. Yes, I do agree with you that Kyoto is such a peaceful town people are very nice. Hopefully I will have a chance to visit Kyoto again :)

1st Anniversary

เดือนสิงหาคมแล้ว เพิ่งนึกขึ้นได้ว่านี่เป็นเดือนครบรอบ 1 ปีที่เราทำ blog นี้ เวลาผ่านไปไวเหมือนติดปีกจริงๆ เลย blog นี้เริ่มทำช่วงเวลาใกล้ๆ กับ blog ของ kidnokkok จำได้ป่าวววว...จำได้ว่าลองทำเล่นๆ เอาไว้ test ให้ kidnokkok ก็ต้องขอขอบคุณ kidnokkok ที่มีส่วนจุดประกายให้เกิด blog นี้ขึ้นมาค่ะ ตอนนี้ครบรอบ 1 ขวบแล้วนะ เย้ :)