There are no coincidences in the universe.
Existing, living, or going without others; alone
View my complete profile
posted by solitary animal @ 9:11 PM
เจ้าหว่านอะไรลงไป ดี..หรือ..เลว เจ้าจะเก็บเกี่ยวได้สิ่งนั้นกลับมา ...
ข้าหว่านความเศร้าลงไปในแปลงเพาะปลูกแห่งความคิด ผลผลิตแห่งความเศร้าแตกหน่อ ทักทาย เป็นความระทม ปวดร้าว ลึก..
"หนังสือของฉัน คือที่พักของถ้อยคำส่วนหนึ่งของฉันถ้อยคำของฉัน คือที่พักความรู้สึกนึกคิดส่วนหนึ่งของฉันความนึกคิดส่วนหนึ่งของฉัน คือที่พักจิตวิญญาณส่วนหนึ่งของฉัน"ไม่ใช่กวีนิพนธ์จากชายป่าอารยธรรม-ไพวรินทร์ ขาวงาม
เคยได้ยินเค้าพูดว่า "ภาพถ่ายของใคร ก็มักจะสะท้อนข้างในของคนคนนั้น มากกว่าสะท้อนโลก" ...บางตอนจากบทสัมภาษ อ.เสกสรร ประเสริฐกุลใน นิตยสาร ฅ.ฅน ..แวะผ่านมา...Oct'ComraDe...
ความเศร้ากับความสุขมันเป็นของคู่กัน ถ้าไม่รู้จักความเศร้า จักรู้จักความสุขได้อย่างไร"When one door of happiness closes, another opens; but often we look so long at the closed door that we do not see the one which has opened for us."Anonymous
คุณ Oct'ComraDe ได้อ่านบทสัมภาษณ์อ.เสกสรรค์ ในนิตยสารฅ.คนด้วยหรือนี่ ดีจัง! สารภาพว่าบางช่วงบางตอน อ่านแล้วรู้สสึกถึงความเบาหวิว (เหลือทนของชีวิต) แต่ลึกๆ ก็รู้สึกดีใจกะอาจารย์แกน่ะ ตลกช่วงนึงที่เล่าถึงว่า เช้าๆ ต้องกอดหมา หอมหมา ทุกเช้า หลังจากนั้นก็จะเป็นตัวของเค้าเอง บางทีเรียกก็ไม่มา อารมณ์แบบว่าเช้ามาต้องกอดกะพ่อก่อน จากนั้นขอมีโลกส่วนตัว และอาจารย์รู้สึกว่า นั้นเป็นความรักที่..จริงใจมาก (ฮ่าๆๆ เข้าใจๆๆ เหมือนในบางช่วงบางตอนที่แกพูดถึง มิตรภาพและระยะห่างที่เหมาะสมอ่ะค่ะ โดนๆๆ)
คุณ blue sea สวัสดีค่ะ สบายดีนะคะ :)
ภาพสวยดีนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณ SA คะ
ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณ anonymous เช่นกัน ยังไงถ้าว่างๆ โทรหาอิชั้นด้วย อิชั้นจะได้อัพเดทข่าวคาวของเพื่อนปลาไหลของเราทั้งคู่ให้ฟัง (เก็บตกจากหนังเรื่อง "แฝด" กับความจริงบางอย่างที่คุณ anonymous ยังไม่ทราบค่ะ ฮิฮิ)
กางปีกแห่งความรู้สึกออกไป เพื่อสัมผัสกับลมที่มาพยุงปีกแห่งความรู้สึกนั้นไว้... มิได้บินอยู่ด้วยปีกอย่างเดียว หากแต่มีลมเบาบางมาพยุง คนก็เช่นเดียวกันมิได้อยู่ได้ด้วยตัวคนเดียว หากแต่มีคนและเรื่องราวมาพยุงให้ดำเนินต่อไป...
Post a Comment
<< Home
10 Comments:
เจ้าหว่านอะไรลงไป ดี..หรือ..เลว เจ้าจะเก็บเกี่ยวได้สิ่งนั้นกลับมา ...
ข้าหว่านความเศร้าลงไปในแปลงเพาะปลูกแห่งความคิด ผลผลิตแห่งความเศร้าแตกหน่อ ทักทาย เป็นความระทม ปวดร้าว ลึก..
"หนังสือของฉัน คือที่พักของถ้อยคำส่วนหนึ่งของฉัน
ถ้อยคำของฉัน คือที่พักความรู้สึกนึกคิดส่วนหนึ่งของฉัน
ความนึกคิดส่วนหนึ่งของฉัน คือที่พักจิตวิญญาณส่วนหนึ่งของฉัน"
ไม่ใช่กวีนิพนธ์จากชายป่าอารยธรรม
-ไพวรินทร์ ขาวงาม
เคยได้ยินเค้าพูดว่า "ภาพถ่ายของใคร ก็มักจะสะท้อนข้างในของคนคนนั้น มากกว่าสะท้อนโลก" ...
บางตอนจากบทสัมภาษ อ.เสกสรร ประเสริฐกุลใน นิตยสาร ฅ.ฅน ..
แวะผ่านมา...
Oct'ComraDe...
ความเศร้ากับความสุขมันเป็นของคู่กัน ถ้าไม่รู้จักความเศร้า จักรู้จักความสุขได้อย่างไร
"When one door of happiness closes, another opens;
but often we look so long at the closed door that we do not see the one which has opened for us."
Anonymous
คุณ Oct'ComraDe ได้อ่านบทสัมภาษณ์อ.เสกสรรค์ ในนิตยสารฅ.คนด้วยหรือนี่ ดีจัง!
สารภาพว่าบางช่วงบางตอน อ่านแล้วรู้สสึกถึงความเบาหวิว (เหลือทนของชีวิต) แต่ลึกๆ ก็รู้สึกดีใจกะอาจารย์แกน่ะ
ตลกช่วงนึงที่เล่าถึงว่า เช้าๆ ต้องกอดหมา หอมหมา ทุกเช้า หลังจากนั้นก็จะเป็นตัวของเค้าเอง บางทีเรียกก็ไม่มา อารมณ์แบบว่าเช้ามาต้องกอดกะพ่อก่อน จากนั้นขอมีโลกส่วนตัว และอาจารย์รู้สึกว่า นั้นเป็นความรักที่..จริงใจมาก (ฮ่าๆๆ เข้าใจๆๆ เหมือนในบางช่วงบางตอนที่แกพูดถึง มิตรภาพและระยะห่างที่เหมาะสมอ่ะค่ะ โดนๆๆ)
คุณ blue sea สวัสดีค่ะ สบายดีนะคะ :)
ภาพสวยดีนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณ SA คะ
ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณ anonymous เช่นกัน
ยังไงถ้าว่างๆ โทรหาอิชั้นด้วย อิชั้นจะได้อัพเดทข่าวคาวของเพื่อนปลาไหลของเราทั้งคู่ให้ฟัง (เก็บตกจากหนังเรื่อง "แฝด" กับความจริงบางอย่างที่คุณ anonymous ยังไม่ทราบค่ะ ฮิฮิ)
กางปีกแห่งความรู้สึกออกไป เพื่อสัมผัสกับลมที่มาพยุงปีกแห่งความรู้สึกนั้นไว้...
มิได้บินอยู่ด้วยปีกอย่างเดียว หากแต่มีลมเบาบางมาพยุง คนก็เช่นเดียวกันมิได้อยู่ได้ด้วยตัวคนเดียว หากแต่มีคนและเรื่องราวมาพยุงให้ดำเนินต่อไป...
Post a Comment
<< Home