There are no coincidences in the universe.
Existing, living, or going without others; alone
View my complete profile
posted by solitary animal @ 2:13 PM
Coming of Age is a young person's transition from adolescence to adulthood.ท่านๆ ที่ผ่านมาแถวนี้ ช่วยเล่าให้ฟังบ้างสิว่า คุณสูญเสียวัยเยาว์กันตอนไหน อย่างไร :)
ตอนเริ่มทำงานหลังจากเรียนจบป.ตรีละมัง เราเป็นเด็กนานกว่าคนอื่นๆหน่อย ความรับผิดชอบกับความเป็นเด็กมันสวนทางกันละมัง
โอ...ไม่...ไม่มีวันยอมสูญเสียของมีค่าเช่นนั้นแน่...555...I'm Forever Young...ว่าแต่ว่า คนตั้งคำถาม น่าจะเล่าให้ฟังก่อนนะ...
วัยเยาว์ยังอยู่ในความทรงจำของเราและอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่คนอื่นๆ เสมอ จึงไม่เรียกว่าศูนย์เสียมันไปหรอกแต่ว่าได้ความเป็นผู้ใหญ่เพิ่มมาตอนไหนนั่นสิ...??? ขอเวลานึกก่อนนะ
ในตัวเรามีความเป็นเด็กซ่อนอยู่เสมอ ว่ามั้ยThe things which the child loves remain in the domain of the heart until old age.Katherine Mansfield quotes (New Zealander Writer, 1888-1923)
ขออภัยที่เจ้าของ blog หาย-หัวไปหลายวันจ้า มีทั้งงานราษฎร์งานหลวงนัวเนียให้วุ่น ไม่มีเวลามาซ่าส์ใน blog เหมือนแต่ก่อนแล้วววววววล่ะยังไงก็ตามขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็นกันนะคะ :) แอบขำคุณ Anonymous (are you sure you are FOREVER YOUNG? 555..) สูญเสียวัยเยาว์ สำหรับเรา--มันก็ไม่ได้หวือหวานัก จะเรียกว่าเสียทุกวันก็ว่าได้ วันละนิดละหน่อย ค่อยๆ สูญเสียวัยเยาว์ตั้งแต่เข้าเรียนอนุบาลอ่ะ คิดว่ายังงั้นนะ (เรื่อยมาจนกระทั่งช่วงฟองสบู่แตกนี่แหละ สูญเสียไปมากที่สุด ฮ่าๆๆ - แต่ก็ยังพอมีเหลืออยู่บ้างนะ)K.Note - นึกได้หรือยังว่า "ความเป็นผู้ใหญ่" เพิ่มมาตอนไหน? ;)K.Blue Sea - ในตัวเรามีความเป็นเด็กซ่อนอยู่เสมอ ว่ามั้ย >> จริงค่ะ เช่นนั้น เราควรถนอมมันไว้จริงมะ ;)
ได้ความเป็นผู้ใหญ่มาครั้งแรกคือตอน 5 ขวบ ตอนที่ต้องตัดสินใจกับการซื้อของว่าความอยากได้กับความจำเป็นมันอยู่ตรงไหน... สุดท้ายไม่มีของเล่นในวัยเด็กเหมือนคนอื่นเค้า ได้แต่เพียงมองเพื่อนๆ ที่มี ก็มีความสุขกับการเห็นคนอื่นมีความสุข
Post a Comment
<< Home
7 Comments:
Coming of Age is a young person's transition from adolescence to adulthood.
ท่านๆ ที่ผ่านมาแถวนี้ ช่วยเล่าให้ฟังบ้างสิว่า คุณสูญเสียวัยเยาว์กันตอนไหน อย่างไร :)
ตอนเริ่มทำงานหลังจากเรียนจบป.ตรีละมัง เราเป็นเด็กนานกว่าคนอื่นๆหน่อย ความรับผิดชอบกับความเป็นเด็กมันสวนทางกันละมัง
โอ...ไม่...ไม่มีวันยอมสูญเสียของมีค่าเช่นนั้นแน่...555...
I'm Forever Young...
ว่าแต่ว่า คนตั้งคำถาม น่าจะเล่าให้ฟังก่อนนะ...
วัยเยาว์ยังอยู่ในความทรงจำของเราและอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่คนอื่นๆ เสมอ จึงไม่เรียกว่าศูนย์เสียมันไปหรอก
แต่ว่าได้ความเป็นผู้ใหญ่เพิ่มมาตอนไหนนั่นสิ...??? ขอเวลานึกก่อนนะ
ในตัวเรามีความเป็นเด็กซ่อนอยู่เสมอ ว่ามั้ย
The things which the child loves remain in the domain of the heart until old age.
Katherine Mansfield quotes (New Zealander Writer, 1888-1923)
ขออภัยที่เจ้าของ blog หาย-หัวไปหลายวันจ้า มีทั้งงานราษฎร์งานหลวงนัวเนียให้วุ่น ไม่มีเวลามาซ่าส์ใน blog เหมือนแต่ก่อนแล้วววววววล่ะ
ยังไงก็ตามขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็นกันนะคะ :)
แอบขำคุณ Anonymous (are you sure you are FOREVER YOUNG? 555..)
สูญเสียวัยเยาว์ สำหรับเรา--มันก็ไม่ได้หวือหวานัก จะเรียกว่าเสียทุกวันก็ว่าได้ วันละนิดละหน่อย ค่อยๆ สูญเสียวัยเยาว์ตั้งแต่เข้าเรียนอนุบาลอ่ะ คิดว่ายังงั้นนะ (เรื่อยมาจนกระทั่งช่วงฟองสบู่แตกนี่แหละ สูญเสียไปมากที่สุด ฮ่าๆๆ - แต่ก็ยังพอมีเหลืออยู่บ้างนะ)
K.Note - นึกได้หรือยังว่า "ความเป็นผู้ใหญ่" เพิ่มมาตอนไหน? ;)
K.Blue Sea - ในตัวเรามีความเป็นเด็กซ่อนอยู่เสมอ ว่ามั้ย >> จริงค่ะ เช่นนั้น เราควรถนอมมันไว้จริงมะ ;)
ได้ความเป็นผู้ใหญ่มาครั้งแรกคือตอน 5 ขวบ ตอนที่ต้องตัดสินใจกับการซื้อของว่าความอยากได้กับความจำเป็นมันอยู่ตรงไหน... สุดท้ายไม่มีของเล่นในวัยเด็กเหมือนคนอื่นเค้า ได้แต่เพียงมองเพื่อนๆ ที่มี ก็มีความสุขกับการเห็นคนอื่นมีความสุข
Post a Comment
<< Home