Solitary Animal: February 2006

Wat Phumintara

วัดภูมินทร์ จังหวัดน่าน

My Way

สารถีของข้าพเจ้ากะโอ้...

รู้สึกวันนั้นโอ้จะแซวแกไปหลายยกเลย เพื่อเป็นการไถ่โทษ ข้าพเจ้านึกถึงเพลงนี้ ขอมอบเพลงนี้ให้กับลุงแกแล้วกัน

และต้องเป็นเวอร์ชั่นนี้เท่านั้น - Frank Sinatra (เพราะว่า...สำหรับใครบางคน ต้องเวอร์ชั่นนี้เท่านั้น)

My Way

Behind The Scene

ข้าพเจ้าจำไม่ได้แล้วว่าก่อนหน้านี้เป็นเวลานานแค่ไหนที่เคยนั่งสามล้อถีบ

ขณะที่เดินเล่นยามเช้าบริเวณตัวเมืองน่านเพื่อไปวัดภูมินทร์ โอ้บ่นขี้เกียจเดินขึ้นมาซะงั้น (เรื่องมากจิ๊บเป๋ง) จะนั่งมอเตอร์ไซค์ก็ไม่อยาก เผอิญสายตาเหลือบไปเห็นสามล้อถีบ 1 คัน เลยปรี่เข้าไปถามไถ่และตกลงทำสัญญาว่าจ้างลุงและสามล้อถีบของลุงตั้งแต่ 9 โมง - เที่ยง ในสนนราคา 120 บาท

เพลินเพลินจำเริญใจดี อากาศก็เย็นสบายกำลังดี ลุงแกท่าทางยังไม่ตื่นเท่าไร ได้กลิ่นเหล้าโชยมาด้วยล่ะ

โอ้เลยหาเรื่องแซวลุงตลอดทาง :)

Nan Museum

พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติจังหวัดน่าน เป็นที่ที่รวบรวมโบราณวัตถุและเรื่องราวประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจของล้านนา

และคงเชยมาก ถ้าข้าพเจ้าไม่พูดถึง 'งาช้างดำ' ปูชนียวัตถุคู่บ้านคู่เมืองของจังหวัดน่าน ซึ่งถูกนำมาจัดแสดงอยู่ในพิพิธภัณฑฯ แห่งนี้ด้วย

Untitled

Chompu Phuka

และนี่คือคุณงามความดีของโป๊ดสะก๊าด :)

ดอกชมพูภูคา พันธุ์ไม้หายากและใกล้จะสูญพันธุ์ ซึ่งถูกค้นพบครั้งแรกในเมืองไทย ณ เส้นทางสายปัว - บ่อเกลือ เมื่อปี 2532 (เคยพบที่ประเทศจีนเมื่อ 30 กว่าปีที่แล้ว)

ช่วงออกดอกคือเดือนกพ. - มีค. และตอนที่ข้าพเจ้าไปถึงดอกชมพูภูคาก็ยังตูมอยู่

Oh's Tamarind

มะขามหวานของโอ้ ซื้อมาจากแม่ค้าข้างๆ คิวรถสองแถวสายปัว-บ่อเกลือ ทำข้าพเจ้า 'ชิทแตก!'

กลางอุทยานแห่งชาติดอยภูคาไปเลย ฮิฮิ :)

Doi Phuka

ขณะยืนสูดสายลมเย็นแห่งขุนเขาที่พัดโชยเอื่อยมาบนลานดูดาว นับเป็นห้วงเวลาที่รู้สึกสงบ และกลมเกลียวกับตัวเองเหลือเกิน

The Path Towards Bo Glua

'เส้นทางสู่บ่อเกลือ' โดย วินัย ปราบริปู (Pastel Colour)

คัดมา-

แม่น้ำน่านได้แผ่ความสมบูรณ์สู่พื้นราบกลาง ผู้คนได้อาศัยลำน้ำในการดำรงชีวิตทั้งอุปโภคและบริโภค วัฒนธรรมหลากหลายได้เกิดขึ้นกับชุมชนใหญ่น้อยที่สายน้ำนี้ไหลผ่าน

ภาพภูเขาสูงตระหง่านยามเราท่องลำธารเล็กๆ ตามหุบเขา ภาพเมฆหมอกคลอเคลียทิวเขาสลับซับซ้อนไกลสุดสายตา ยามเราอยู่บนยอดดอย ภาพไร่นาเรือกสวนตามเส้นทางเมื่อเราเดินทาง ล้วนเน้นย้ำภาพของการรวมตัวของลำน้ำน่าน

ภาพความงดงามบริสุทธิ์ของทิวเขา คุณความดีของแม่น้ำน่านต่อผู้คนในแผ่นดินเป็นสำนึกและความภูมิใจที่ก่อให้เกิดภาพเขียนชุดนี้

----

Here's Pua!

'ปัว' คืออำเภอหนึ่งของจังหวัดน่าน

ข้าพเจ้าประทับใจการนั่งรถสองระหว่างอำเภอปัว - อำเภอบ่อเกลือ

ข้าพเจ้าประทับใจทิวทัศน์เมืองน่านและผู้คนที่นี่!

My Destination - Pua

-ปลายทางอยู่ปัว ต้นทางอยู่ที่หมอชิต

การเดินทางแบบไม่มีการวางแผนล่วงหน้าอะไรเลย ทำให้เกิดเรื่องราวอันแสนประทับใจไม่รู้ลืม พร้อมกับเพื่อนร่วมทางของข้าพเจ้า--เจ้าของสโลแกน 'การศึกษาไม่ช่วยพัฒนาจิตใจคน'

ช่วงหัวค่ำวันศุกร์ที่ 10 ก.พ. ก่อนวันหยุดยาว 3 วัน ข้าพเจ้ารีบออกจากที่ทำงานแวะไปเอาสัมภาระที่บ้าน เสร็จแล้วติดรถที่บ้านเพื่อไปร่วมงานราตรีสัมพันธ์ของโรงเรียนอัสสัมชัญ โชคดีได้กินออเดิร์ฟและกับข้าวไป 2-3 อย่าง รีบเรียก Taxi จากโรงเรียนเพื่อจะไปเจอโอ้ที่หมอชิต...กะเวลาดูแล้วไม่เกิน 3 ทุ่มน่าจะถึงที่นั่น...

Landscape from Nan

ความรู้สึกอยากไป 'น่าน' เป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นมานานตั้งแต่ครั้งที่รู้จักกับสรยุทธ์ (หรือไอ้สอ)ช่วงที่มีโอกาสได้เดินทางไปกับชมรมวัฒนธรรมสัญจรด้วยกันเมื่อประมาณ 3 ปีที่แล้ว

ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นหลายครั้งและมากขึ้นๆ

ทำไมถึงอยากไป?

'ไม่รู้สิ' -- บางทีอาจเป็นเพราะไอ้สอมันโม้ไว้เยอะเลยว่าจิตรกรรมฝาผนังที่วัดภูมินทร์นั้นงดงามมาก

...

ความฝันของไอ้สอก็คือไปเปิดร้านกาแฟที่ริมแม่น้ำน่าน มันเคยว่างั้น...

หรือบางทีอาจเป็นเพราะ 'น่าน' เป็นจังหวัด ที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึงนัก

แต่ช่างเถอะ...บางสิ่งบางอย่างในชีวิตก็ขี้เกียจมานั่งหาเหตุผล :)