Landscape from Nan
ความรู้สึกอยากไป 'น่าน' เป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นมานานตั้งแต่ครั้งที่รู้จักกับสรยุทธ์ (หรือไอ้สอ)ช่วงที่มีโอกาสได้เดินทางไปกับชมรมวัฒนธรรมสัญจรด้วยกันเมื่อประมาณ 3 ปีที่แล้ว
ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นหลายครั้งและมากขึ้นๆ
ทำไมถึงอยากไป?
'ไม่รู้สิ' -- บางทีอาจเป็นเพราะไอ้สอมันโม้ไว้เยอะเลยว่าจิตรกรรมฝาผนังที่วัดภูมินทร์นั้นงดงามมาก
...
ความฝันของไอ้สอก็คือไปเปิดร้านกาแฟที่ริมแม่น้ำน่าน มันเคยว่างั้น...
หรือบางทีอาจเป็นเพราะ 'น่าน' เป็นจังหวัด ที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึงนัก
แต่ช่างเถอะ...บางสิ่งบางอย่างในชีวิตก็ขี้เกียจมานั่งหาเหตุผล :)
3 Comments:
ขอคั่นจังหวะเล็กน้อย--วันนี้มี mail ประหลาดแต่เร้าใจส่งมาถึงข้าพเจ้า ผู้ส่งเล่าว่า...
ช่วงที่สามารถ พยัคฆ์อรุณต่อยมวยไทยอาชีพ
เขาได้รับการยกย่องว่าเป็นนักมวยไทยที่เก่งและไร้เทียมทานที่สุดเท่าที่เคยมีมา
ไม่มีนักนวยในพิกัดเท่ากันคนไหนที่สู้สามารถได้
สามารถต้องยอมต่อน้ำนักให้คู่ชกสองสามรุ่นตลอดเวลา
และในการชกมวยไทยครั้งสุดท้ายของสามารถ
เขาเป็นฝ่ายแพ้คะแนน พฤหัสเล็ก ศิษย์ชุนทอง ไปอย่างขาดลอย
หลังประกาศผลคะแนน สามารถยังยืนอยู่บนเวทีและหยิบไมโครโฟนขึ้นพูดกับผู้ชมรอบเวทีว่า
"ผมรู้ว่าวันนี้จะต้องมาถึง ผมขอประกาศแขวนนวม"
ปล. ไม่เกี่ยวอะไรกับ Landscape from Nan เลย แต่อยากโพสต์เล่นๆ :)
เจ๋งงงจ้า :)
คุณแม่ของน้อง pLantoni ว่างๆ ก็แอบมาที่ทำงานลูกสาวโดยไม่บอกให้รู้ตัวล่วงหน้าด้วยนะเออ! สั่นสะท้านไปทั่ว canteen ฮิฮิ
ไปเที่ยวเมลเบริ้นให้สนุกเด้อ เอาหมีโคอ่ะล่าตัวเป็นๆ มาฝากด้วยดิ ;)
โห...แบบนี้ คุณแม่ หวง น่าดูเลยสิ ...
เล่นตามไปดูที่ Canteen เร้ยยย
ปล : น่าดีใจน่ะ มีคุณแม่น่ารักๆ :)
ขอตัววอมแบทเป็นๆ 1 ตัว ด้วยยยยย...
R.Clinkaid ...
Post a Comment
<< Home