The Loneliest Man in the World
I know the loneliest man in the world...he is my daddy.
posted by solitary animal @ 8:21 AM
Solitary Animal
Existing, living, or going without others; alone
Site FeedPrevious Posts
- Take a Seat
- Message from Nature
- Durien
- The Light Shining On Me
- Khmer Remembrance
- The Bodhisattva Smile
- Back to Reality!
- Time Marches Nowhere
- Awakening
- Present Moment
Tuesday, April 25, 2006
10 Comments:
มีเรื่องมาโม้ล่ะ
คือว่าคนใกล้ชิดบางคนของเราจะรู้ดีว่าทัศนคติของเรากะพ่อในหลายๆ เรื่อง ไม่ค่อยจะเห็นพ้องต้องกันซักเท่าไรนัก และหลายครั้งจะนำมาซึ่งการสนทนาที่ไม่ค่อยสร้างสรรค์ (555) โดยเฉพาะช่วงที่ผ่านมา หลายครั้งที่เกิดการโต้แย้งในประเด็นการเมืองขณะดูข่าวทีวีด้วยกัน หรือขณะกินข้าวกินมาม่าบนโต๊ะอาหาร (ประมาณว่าไม่ได้กินปลา แต่อยู่ดีๆ ก้างก็ตำคออย่างจัง)
เด๋วมาต่อ :)
อีกแล้ว...เมื่อไม่นานมานี้ ในบทสนทนาที่พ่อชื่นชมสรรเสริญฝ่ายตรงข้ามกับความเชื่อของเราอย่างออกหน้าออกตา (นั่งคุยกันอยู่ 2 คนแหละ ) ขณะที่เรารู้สึกว่าเลือดในตัวเริ่มเดือดพร้อมจะออกสำแดงอยู่รอมร่อ เราก็ตั้งสติปล่อยให้พ่อชื่นนน..ชมมม..ต่อไป โดยที่สุดท้ายเราไม่ได้ออกอาการสวนอะไรออกไป จู่ๆ เราก็บอกกับตัวเองได้ว่า “ไม่รู้จะอาชนะคนที่ฉันรักไปเพื่ออะไร” และเมื่อมานั่งไตร่ตรองอย่างมีสติ พลันก็เริ่มแยกแยะได้ว่าไม่เห็นเป็นไรเลย นี่คือพ่อของฉัน พ่อที่ให้โอกาสฉันลืมตาออกมาบนโลกนี้ ให้ฉันได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ให้การศึกษาและเพาะบ่มจนฉันเติบโตมาเป็นฉันอย่างทุกวันนี้ ไม่ว่าพ่อจะเป็นอย่างไร มีทัศนคติและค่านิยมอย่างไร ท่านก็คือพ่อของฉัน
ฟังดูเข้าท่ามั้ย? และดูเหมือนว่าอะไรๆ จะดีขึ้น...
แต่เปล่าหรอก เราก็ยังคงเป็นพวกผีเข้าผีออกได้อย่างสม่ำเสมอ เพียงแต่สังเกตว่าระยะหลังเราอาจจะเริ่ม ‘เย็นขึ้น’ เล็กน้อย--ตามวัยๆ ฮิฮิ
ทุกวันนี้ เราก็เลยเถียงพ่อน้อยลง แต่ก็ยังไงก็ยังเถียงอยู่นั่นแหละ 555
ปล. การเป็นลูกคนเล็กนี่ไม่ง่ายเลยนะ ขอบอก !
เกรดเป็นเพียง 'มายา'พอๆ กะโปรเจกท์ E-Dealer นั่นแหละ
อย่าเศร้าไปเลยนู๋ !!!
ว่าแต่ได้เกรดอะไรเหรอ? ได้ A กี่ตัว เดี๋ยวแจกตังค์ตัวละ 10 รูปี :)
เมื่อวานลูกสาวคนเล็กกลับค่ำ ป๊ะป๋าเลยเหงาหงอยเศร้าสร้อย ด้วยไร้ผู้ต่อล้อต่อเถียง จึงแวะเวียนมานั่งสนทนาพาทีที่บ้านลูกสาวคนโต นี่ขนาดป๊าป๋ามีลูกตั้ง 4 คน และพักพิงอยู่ในรอบรั้วเดียวกันนะ บางขณะยังเหงาได้ขนาดนี้ ไม่อยากนึกถึงน้องโซในวัยชราเลยจริงๆ ว่าเธอจะ lonely เพียงใด แต่ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ พี่สาวคนโตผู้นี้สัญญาว่าจะดูแลน้องหนูอย่างดี รวมทั้งที่เคยสัญญาไว้ก่อนหน้านี้ว่าจะเลี้ยงลูกให้(ถ้ามี) ก็ยัง keep that promise นะจ๊ะ
จาก..พี่สาวคนโต
ซาบซึ้งๆๆ
You are the great sister ja, you are the wind beneath my wings
:)
ยังไงศุกร์หน้าวันที่ 5 รบกวนพี่สาวคนโตได้โปรดเมตตาขับรถไปส่งน้องโซที่ดอนเมืองด้วยนะเคอะ เดี๋ยวจะหา accessoriesเก๋ๆ แถบหิมาลัยมาฝากกกกก
ขอกราบขอบพระคุณพี่สาว (ที่เปรียบเสมือนแม่ เพื่อน และพี่ในเวลาเดียวกัน)ล่วงหน้ามา ณ โอกาสนี้ค่ะ
ปล. ตอนนี้น้องแพลงโตนายเธอไม่อยู่เมืองไทย เลยขอถือโอกาสเม้าท์เธอสักเล็กน้อยด้วยความคิดถึง...เมื่อวานน้องแพลงฯ ทำงานรวดเร็ว ทันใจ สุดยอดเพราะกลัวไม่ได้ไปเที่ยว ฮ่าๆๆ ป่านนี้คงจะแฮปปี้อยู่ที่เมืองจิงโจ้ สบายใจเฉิบบ! แต่เพื่อนๆ ไม่ต้องเป็นห่วง เธอไปไม่นาน เดี๋ยวอาทิตย์หน้าก็กลับมาป่วนเหมือนเดิมแหละ! แต่ใจจริงลึกๆ แล้วก็อยากจะขอบคุณน้องสาวคนนี้มากๆ เลย ในฐานะเพื่อนร่วมงาน เราสองก็ทำงานเข้าขากันดีสุดๆ เลยเนอะ (ผลัดกันเป็นนางมารร้าย) ขอบคุณที่รับฟังและเข้าใจพี่โซคนนี้เสมอนะจ้ะ
Thanks from the bottom of my (lonely) heart
:)
"ไม่อยากนึกถึงน้องโซในวัยชราเลยจริงๆ ว่าเธอจะ lonely เพียงใด..."
น้องโซในวัยชรา...อ่า ฟังแล้วดูน่ากลัวจัง ;)
มีแต่คนหนีไปเที่ยว ...
อิจฉา...(ตาร้อน) ...
จะนั่งรออย่างสงบ รอชมภาพถ่าย ...
ปล : เก็บหิมะ จาก หิมาลัย มาฝากกันบ้างเด้อ ฮ่าๆๆ
Oct.ComraDE...
นั่นดิ อิจจาคนได้ไปเที่ยวจริงๆ อยากได้พักร้อนที่ไม่ต้องกังวลเรื่องงานตอนกลับมาว่าจะมีงานคั่งค้างขนาดไหน
ว่าแต่คุณโซจะไปถึงหิมาลัยเลยรึ ดูท่าทางน่าสนุกและจะรอดูรูปสวยๆ อย่าลืมเอาฟิลม์ไปมากๆและวัดแสงแม่นๆนะ หิมะขาวๆนะหลอกเครื่องวัดแสงเก่งเชียวละ
blue sea
จะไปไล่ล่าจามรี (Yak) แถวอินเดียทางตอนเหนือจ้า
แต่ขอถอนหายใจเฮือกนึงนะ--เฮ้ออออออ
กุ้มๆๆ ยังไม่ได้เตรียมอะไรเลยอ่ะ -_-'
Looks nice! Awesome content. Good job guys.
»
Post a Comment
<< Home