There are no coincidences in the universe.

Solitary Animal: Sand Sand

Monday, November 07, 2005

Sand Sand


My name is Kanokthip Y. and I consider myself a grain of sand.

7 Comments:

Anonymous Anonymous said...

หากใจฉันเป็นเช่นผืนทราย
คงเปิดรับมายาได้ทุกท่าที
ความสุขสันต์สิ่งทุกข์โศกหลากหลายที่
ผ่านทรายนี้จางหายคลายตัวตน

หากใจฉันเป็นเช่นผืนน้ำ
คงเก็บงำความลี้ลับแห่งฟากฟ้า
เมื่อน้ำไหลผ่านดวงดาวและกาลเวลา
น้ำจะนำความลับฟ้ามาแบ่งปัน

น้ำหวังเผชิญความท้าทายไม่หวาดหวั่น
ดั่งนักรบผู้มาดมั่นสู่จุดหมาย
จะถั่งโถมจะฟาดฟันจะทำลาย
จะเคลื่อนกายสู่หินผาท้าโตรกชัน

หากน้ำช้ำสุดแสนจะเอื้อนเอ่ย
น้ำจะเผยหยาดน้ำตากับฟ้าฝน
ชำระล้างสิ่งปวดร้าวเกินทานทน
เผื่อจะพ้นมายาพาหลงทาง

แต่ว่าน้ำมีเส้นทางต้องไหลมุ่ง
มิรู้พรุ่งรู้เช้าจบตรงไหน
น้ำเดินทางตามแรงขับจากภายใน
มิว่าใครใช่เข้าใจในตัวตน

หากวันหนึ่งน้ำและทรายได้บรรจบ
ดั่งวิญญาณพานพบส่วนที่สูญ
คงคลี่คลายคงโอบกอดคงเกื้อกูล
เล่าเรื่องราวคราวอาดูรและทรงจำ

Monday, November 07, 2005 1:54:00 PM  
Blogger solitary animal said...

ขอสายน้ำเดินทางไปตามฝัน
จงเชื่อมั่นไม่ครั่นคร้ามต่อขวากหนาม
กำลังใจจากทรายจะติดตาม
ทุกโมงยามที่สายน้ำมุ่งหน้าไป

เขินจัง...ไม่ค่อยได้แต่งกลอนเท่าไร ชวนให้คิดถึงวิชาภาษาไทยสมัยเรียนตอนเด็กๆ จัง :)

เอาไว้จะมาเพ้อให้ฟังอีกนะ...ขอบคุณ Sandy Tara มากๆ เลย ซึ้งอ่ะ

Monday, November 07, 2005 3:04:00 PM  
Anonymous Anonymous said...

Dawn...like an angel
Lights on the step
Muting the morning she heralds
Dew on the grass
Like the tears the night wept
Gone long before
The day wears old.

Times stills the singing
A child holds so dear
And I’m just beginning to hear
Gone are the pathways
The child followed home
Gone, like the sand and the foam.

Pressed in the pages
Of some aging text
Lies an old lily, crumbling
Marking a moment
Of childish respects
Long since betrayed and forgotten.

Times stills the singing
A child holds so dear
And I’m just beginning to hear
Gone are the pathways
The child followed home
Gone, like the sand and the foam.

Dawn...like an angel
Lights on the step
Muting the morning she heralds
Dew on the grass
Like the tears the night wept
Gone long before
The day wears old.

Times stills the singing
A child holds so dear
And I’m just beginning to hear
Gone are the pathways
The child followed home
Gone, like the sand and the foam
Gone, like the sand
Gone, like the sand and the foam.

เห็นภาพแล้ว นึกถึงบทเพลงของ Dan Fogelberg, The Sand & The Foam

Monday, November 07, 2005 5:48:00 PM  
Blogger solitary animal said...

คุณ S.M.- ไม่แน่ใจว่าเคยฟังเพลง The Sand & The Foam หรือเปล่า...แต่ชื่อ Dan Fogelberg ก็ปักใจเชื่อไว้ก่อนเลยว่าต้องเพราะแน่ๆ เอาไว้จะไปหามาฟังดูนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาแบ่งปัน!

Tuesday, November 08, 2005 12:37:00 PM  
Anonymous Anonymous said...

เพลงนี้อยู่ในอัลบัม Innocent Age

คิดว่า ถ้าคุณชอบ Dan Fogelberg น่าจะเคยฟังเพลงติดตลาดบ้านเราเพลงหนึ่งจากอัลบัมชุดนี้ คือเพลง Leader Of The Band

ความจริง เพลงทั้งชุดไพเราะและมีความหมายดี ๆ ลองหาดูนะครับ น่าจะยังพอหาได้อยู่ แม้จะเป็นอัลบัมที่ออกมาตั้งแต่ ตุลาคม 1990

Tuesday, November 08, 2005 3:03:00 PM  
Blogger solitary animal said...

ขอบคุณคุณ S.M.อีกครั้งสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมคับผม!

Wednesday, November 09, 2005 8:32:00 AM  
Blogger solitary animal said...

Hi La_insoportable,

Thanks very much.
Glad that you like my pic and would like to share it at your blog. Sure you can do it. Thanks for letting me know ka :)

PS. I wish to go to Chile once in my life ;-)

Monday, November 14, 2005 10:34:00 AM  

Post a Comment

<< Home

Gabu on Facebook