Suan Luang R.9
ใครบางคนบอกว่า "การได้อ่าน The Alchemist เหมือนกับการได้ตื่นมายามรุ่งอรุณและเห็นดวงอาทิตย์ขึ้น ขณะที่คนทั้งโลกยังคงหลับไหล”
นั่นคงเป็นความรู้สึกที่ไม่ต่างกันกับเราที่ได้ตื่นขึ้นมาตอนตี 5 ในวันหยุดและพาตัวเองออกไปเดินๆ วิ่งๆ ที่สวนหลวงร.9 :)
posted by solitary animal @ 8:19 PM
4 Comments:
เจ้าของบ้าน มีวิธีหาความรื่นเริงให้สัมพัทธ์กะชีวิตในเมือง ได้อย่างลงตัวจริงๆ
Run Forrest Runnnnnnnnnn !
PS : Still waiting to enjoy your next photo-shooting assignment.
Cheersss,
-= Gn.Hummel (Lost in Alcatraz)=-
คัมมิ่ง ซูนนนน...!!!
โปรดอดใจรอ :)
ไว้วันไหน ว่าง ๆ
ไปเดินเล่น วิ่งที่ สวนเบญจสิริ กะสวนลุม บ้างไม๊
แต่ที่สวนในใจกลางเมือง คนจะแยะหน่อยเท่านั้นอะ
นะ แต่ก็ได้บรรยากาศครื้นเครงนะ
กลิ่นอรุณรุ่งยามเช้าที่สดชื่นยังพบได้ที่ สวนลุมจ๊ะ
ขอรำลึกถึงอดีตเมื่อ 2-3 ปีที่แล้วสักเล็กน้อยนะ...
คือเมื่อก่อนทำงานอยู่ในซอยสุขุมวิท 26 น่ะ บางวันเลิกงานแล้วขี้เกียจไปรถติดกลางถนนก็จะขับรถไปจอดที่เอ็มโพเรี่ยม แล้วก็ไปจ๊อกกิ้งที่สวนเบญจศิริ 10 รอบ (บางทีก็ไปเต้นแอโรบิก แต่รู้สึกว่าไม่เวิร์คกะตัวเอง ไม่ชอบทำอะไรกะคนหมู่มาก ชอบแบบ...เงียบๆ คนเดียวนะ) ใช่เลยล่ะ บรรยากาศดีมาก ถึงแม้จะอยู่กลางเมือง...เห็นผู้คนมากหน้าหลายตา เด็กเล็ก หนุ่มสาว คนสูงวัย ทั้งหญิงและชาย ทั้งไทย จีน ฝรั่ง แขก...ก็เพลินดีนะ
แต่ตอนนี้มาทำงานอยู่ชานเมืองแล้ว ก็เลยไม่มีโอกาสได้ไปสวนสาธารณะในเมืองแบบนั้นอีกเลย โชคดีที่มีโอกาสได้ไปสวนหลวงร.9 แทน ซึ่งไม่ไกลจากบ้านเท่าไร (ขับรถประมาณ 15 นาทีเท่านั้นในช่วงเช้าตรู่)ที่สำคัญ...ได้พาแม่ไปด้วยน่ะ รู้สึกได้เลยว่าเค้าชอบและมีความสุขมาก (มากกว่าเวลาเราพาเค้าไปห้างสรรพสินค้าที่คนเยอะแยะแออัด) มันก็เลยเป็นกิจกรรมที่ลงตัวดีจริงๆ
เพียงแต่ความลับก็คือ เราต้องเอาชนะความขี้เกียจที่จะลุกจากที่นอนเพื่อตื่นขึ้นมาให้ได้ พระท่านว่า...ความขี้เกียจตื่นขึ้นมาในยามเช้าแบบนี้มันเป็นนิวรณ์อย่างนึง ต้องเอาชนะมันให้ได้ :)
Post a Comment
<< Home