There are no coincidences in the universe.

Solitary Animal: Family

Friday, July 29, 2005

Family


My dearest sister, where was this shot taken? I really can't remember!!

11 Comments:

Blogger solitary animal said...

เห็นคุณ Etc พูดถึงสมัยเด็กๆ เลยไปขุดรูปเก่าๆ มาดูบ้างอ่ะ โอ้โห...ความทรงจำเต็มไปหมดเลย :)

วัยเด็กช่วงนึงของชีวิตเราก็ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่และครอบครัว พอกลับมาอยู่กะเค้าอีก...จำได้ว่ารู้สึกแปลกแยกนิดๆ เหมือนกัน พี่สาวสองคนเค้าก็จะเล่นกันสองคนเพราะเค้าห่างกันปีเดียว ส่วนพี่ชายเค้าก็จะเล่นแบบเด็กผู้ชายกับลูกพี่ลูกน้องคนอื่น...มีวันนึงยังจำได้ พี่ๆ บอกว่าเราไม่ใช่ลูกพ่อลูกแม่ แต่เป็นเด็กเก็บมาเลี้ยง...บางวันก็บอกว่าลอยมากับกระบอกไม้ไผ่ ตอนแรกๆ เราก็ไม่เชื่อ แต่รู้สึกเค้าจะพูดบ่อยมาก จนเก็บมาคิด (อู้ยยย ครุ่นคิดแต่เด็ก) ตอนหลัง ไม่รู้เป็นไง ดันเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง เสียใจมากเลย ร้องไห้ด้วย รู้สึกว่าเป็นเด็กที่ไม่มีใครต้องการ (ว่าเข้าไปนั่น)

เฮ้ออออ...ความหลังครั้งยังเยาว์วัย

Friday, July 29, 2005 1:30:00 PM  
Blogger solitary animal said...

กว่าจะโตมาถึงทุกวันนี้ ไม่รู้ว่าเราแผลงฤทธิ์กะคนในบ้านและคนที่เลี้ยงดูเรามาขนาดไหน แต่รับรองไม่เท่าครึ่งนึงของ "ปลาไหลตินติน" แน่นอน (สมน้ำหน้า พี่ชายเรา ฮ่าๆๆ)

Friday, July 29, 2005 2:57:00 PM  
Anonymous Anonymous said...

โอ้ว ขอบคุณที่มาแชร์จ๊ะ
มันเป็นความทรงจำดีเนอะ

เอ แต่ไอ้มุขเก็บมาเลี้ยง นี่เราก็เจอ
สงส้ยสมัยก่อน คงจะเป็นมุขสุดฮิต

เราเจอแบบ เป็นลูกคนขายถ่าน เอ้า เอาเข้าไป
เป็นลูกคนข้างบ้านบ้างหละ

แต่มุขนี้แม้ แต่แม่ก็ยังเล่นเราเลยอินซะ ร้องไห้เหมือนกัน เหอะ ๆ

ไว้จะไปขุดรูปสมัยเด็กมาบ้าง

Thanks for sharing.]
Have a nice day.

Friday, July 29, 2005 7:07:00 PM  
Anonymous Anonymous said...

รูปนี้ถ่ายที่โรงเรียนภปร.ราชวิทยาลัย จ.นครปฐมไงจ๊ะ แม่คนความจำสั้น ตอนนั้นพ่อกับแม่อยากจะส่งตุ๊ดตู่ไปเรียนที่นั่น ก็เลยยกโขยงกันไปดูลาดเลา สมัยก่อนระยะทางไกลมาก แล้วก็เป็นโรงเรียนประจำ สงสัยพ่อกับแม่คงไม่อยากเอาลูกชายคนเดียว(และคนโปรด)ไปทิ้งไว้ไกลๆ แบบนั้น ก็เลยให้อยู่โรงเรียนเดิมกับพี่สาวทั้งสองคน
พอจะระลึกชาติได้บ้างไหมจ๊ะ ทีหลังจะเอารูปโบราณแบบนี้มา post กรุณาขออนุญาตดิฉันก่อนนะจ๊ะ

Monday, August 01, 2005 8:35:00 AM  
Blogger solitary animal said...

ฮ่าๆๆ จำไม่ได้เลยอ่ะ นี่เหรอภปร. ที่เดียวกะที่เต้ยอยู่ตอนนี้?

คุณ Etc อย่าลืมเอารูปสมัย innocent มาโชว์เราบ้างนะจ้ะ :)

Monday, August 01, 2005 9:11:00 AM  
Blogger solitary animal said...

อ้อ...คุณ Etc ลืมแชร์อีกมุขนึงให้ฟังค่ะ สมัยเด็กๆ ยังมีอีกมุขนึงที่บ้านเราชอบใช้และเราก็เฟอะฟะคิดว่าเป็นเรื่องจริงอีกอันนึง คือเค้าชอบบอกว่าเราเป็นลูกคุณเอี้ยง หญิงสาวคนสนิทของพ่อเรา (เทียบเท่า "กิ๊ก" สมัยนี้มั้ง)ตอนนั้นไม่รู้เป็นไร แอบเชื่อด้วย ฮ่าๆๆ

Monday, August 01, 2005 9:19:00 AM  
Blogger solitary animal said...

เมฆดูสวยงาม
เมื่อยามมองฟ้า
ฟ้าดูกว้างใหญ่ เหมือนเก่า
เมื่อยังเล็ก
แหงนดูมือไขว่ คว้าเอา
สูงจัง อยากตัวโตสูง

จ้องมองแสนนาน
พี่ชายคงเห็นยิ้ม เดินมาใกล้
แล้วอุ้ม
ขี่คอจนเกือบสูงทัน
จ้องมองบนฟ้านั่น
เอื้อมมือถึงจันทร์
จะเอาเป็นของเรา

ครั้งโดนเขารังแก
ร้องงอแงร้องไห้
พี่คนนี้ ยังคอยคุ้มครอง
คุ้มภัย
น้องเอย อย่ากลัวใครเขา
สองพี่น้อง เดินไป
น้องตามพี่ชาย
จับมือจูงน้องไป
มองฟ้าอันกว้างใหญ่
ฟ้าคงไกลไป ขี่คอพี่สูงเอง

จวบจนฉันโต
พี่คงยังรัก และคอยเป็นห่วง
แสนห่วง
เมื่อผิดหวัง ให้กำลังใจ
ทั้งดวง
น้องเอย อย่ากลัวใครเขา

เมื่อยามท้อใจ
จ้องมองบนฟ้า นึกตอนเป็นเด็ก
เล็กนั่น
ขี่คอจน เกือบสูงทัน
เอื้อมมือ ให้ถึงจันทร์
บอกเอาไว้นาน
พี่ชาย (+พี่สาว) ที่แสนดี...

-----------------
ฟังเพลงนี้ทีไร น้ำตาจะไหลทุกทีเลยอ่ะ

Monday, August 01, 2005 9:28:00 AM  
Anonymous Anonymous said...

ในช่วงที่ยังเป็นเด็ก อยู่รวมกัน 4 คน รู้สึกว่าคนเยอะ เพราะเดี๋ยวคนโน้นจะเอาไอ้นู่น... คนนี้จะเอาไอ้นี่
...ตอนนี้พี่น้องแต่ละคนเติบโต มีวิถีชีวิตของตนเอง แต่ครอบครัวเราโชคดี ที่ได้กลับมาอยู่ใกล้ชิดกันอีกครั้งในรั้วบ้านเดียวกัน

หากแต่เวลานี้เหมือนจำนวนคนมันน้อยลงยังไงพิกล
คงเป็นเพราะแต่ละคนโตเป็นผู้ใหญ่ พี่สาวสองคนย่างเข้าสู่วัยกลางคน แต่ละคนมีครอบครัว มีภาระกิจของตัวเองที่ต้องดูแล จำนวนคนเท่าเดิม แต่ไม่ได้เอะอะโวยวาย ทะเลาะ เล่น กันเหมือนวัยเด็ก บางทีอยู่กันครบถ้วนทั้ง 4 คน ยังดูเงียบได้เลย...

มองย้อนกลับไปแล้ว คิดถึงความสนุกสนานในวัยเยาว์จริงๆ แล้วคุณ S.A. เนี่ยตอนเด็กก็เฮี้ยวน่าดู เอาแต่ใจและแก่นแก้วพอตัว แต่ไม่เท่าตินติน แต่จะว่าไปแล้ว คงเทียบกันไม่ได้หรอกนะ เพราะสังคมมันเปลี่ยนแปลงไปเยอะ จำได้ว่าคุณ S.A. เธอร้ายจนคุณปู่ (ซึ่งขณะนั้นป่วยเป็นอัมพาต ทุกเช้าคุณย่าและคุณอาจะช่วยกันอุ้มมานั่งที่ระเบียงหน้าบ้าน นั่งดูหลานๆ ไปโรงเรียน) ถึงกับออกปากกับคุณย่า เมื่อเห็นหลานสาวคนเล็กที่ออกฤทธิ์ออกเดชกับคุณพ่อตอนที่จะไปโรงเรียน (เป็นภาษาพ่อขุนแบบสุภาพว่า) นังตัวเล็กนี่ท่าทางจะร้ายไม่เบา

..คุณ S.A. ไม่รู้จะจำได้หรือเปล่า แต่โดยรวมแล้วคุณ S.A. เธอก็เป็นขวัญใจของคนในบ้านทีเดียวเชียวแหละ เพราะเธอหน้าตาน่าเอ็นดู พูดจาฉะฉาน (ออกจะปากร้ายเล็กน้อย พอเป็นเสน่ห์)

Monday, August 01, 2005 5:12:00 PM  
Anonymous Anonymous said...

โฮ๊ะ โฮ๊ะ

ดูเหมือนคุณ SA จะเป็นเด็ก แก่น ตอนเป็นเด็ก ๆ แต่เราว่าตอนนี้ ก็ยังคงเป็นอยู่ใช่มะ

@^____________^@

Monday, August 01, 2005 9:03:00 PM  
Anonymous Anonymous said...

เพลงนี้ แค่นึกถึง ก็ขนลุกแล้วอะ

ช๊อบบมากกก

ครั้งโดนเขารังแก
ร้องงอแงร้องไห้
พี่คนนี้ ยังคอยคุ้มครอง

คุ้มภัย
น้องเอย อย่ากลัวใครเขา

คิดถึง น้องสาว และ พี่ชายเหมือนกัน

Monday, August 01, 2005 9:06:00 PM  
Blogger solitary animal said...

พอจำได้บ้างจ้า...จำได้ว่าสมัยเป็นเด็กชอบไปอ่านหนังสือพิมพ์ให้ปู่ฟัง โ ค ต ร จะประจบสอพลอเลยอ่ะ :) บางวันโชคดีก็ได้กะตังค์เป็นค่าขนมด้วยล่ะ ตอนปู่เสียเป็นปีที่สอบเอนท์พอดี จำได้ว่าภาวนาขอให้ปู่ช่วยเป็นกำลังใจให้...ก็เลยเอนท์ติดเลยเนี่ยะ (ฮา)

คุณ Etc, เดี๋ยวนี้เราไม่แก่นเซี้ยวเหมือนแต่ก่อนแล้วจ้า หมดวัยแล้ววววว..เด้อ :)

Tuesday, August 02, 2005 5:20:00 PM  

Post a Comment

<< Home

Gabu on Facebook