Untitled
ความทรงจำหก-
งันเหงาเศร้าถึงเธอแม้ในฝัน
ถึงกระนั้นก็ยังมิหักหาย
ทะเลดาวพร่างพราวพรรณราย
หรือประกายตาเธอกระพริบเยือน
- สุริยฉัตร ชัยมงคล
posted by solitary animal @ 4:00 PM
Solitary Animal
Existing, living, or going without others; alone
Site FeedPrevious Posts
- Take Me Home, Lonely Road
- Inspired By A Cup of Tea
- A Boy in Chin Village
- A Walk of Faith
- Invisible Waves (tagged me)
- Pray That Your Journey Be Long
- Smiley Tin Tin
- Smooching
- In Good Faith
- Bay of Bengal
Tuesday, February 06, 2007
ความทรงจำหก-
งันเหงาเศร้าถึงเธอแม้ในฝัน
ถึงกระนั้นก็ยังมิหักหาย
ทะเลดาวพร่างพราวพรรณราย
หรือประกายตาเธอกระพริบเยือน
- สุริยฉัตร ชัยมงคล
7 Comments:
จากหนังสือ 'พันธนาการดอกไม้'ของผู้ชายคนหนึ่ง
แต่ตอนนี้มันเป็นของผู้หญิงคนหนึ่ง
มีอีกๆ
-พจนาลัยแห่งดอกลั่นทม
ความในใจมากมายยังไม่สิ้น
ก็ต้องบินตามปีกเหยี่ยวไปแล้วหนอ
ไปก็ไป,ถึงใช้ชีวิตยังไม่พอ
น้ำตาคลอ,ก็เช็ดเสีย น้ำตานั้น
เมฆเอย ตามตะวันไปถึงไหน
ฟ้าไกล ทะเลกว้างมาคว้างฝัน
จะไปกับ เพลงพญาโศก ไปกับควัน
ตามไปเก็บแววตะวันอย่างตรอมตรม
ดอกเอย...
เจ้าดอกลั่นทม
เหลือแต่ฝันไว้ให้ชม
จะลอยลมไปแล้วเอย
เอาอีกๆ (แต่บทนี้ไม่ทราบว่าอยู่ในเล่มไหน ไม่ได้อยู่ใน 'พันธนาการดอกไม้')
ความเหงาคืออะไรใครรู้บ้าง
คืออ้างว้างแห่งหมอกห่มดอกหญ้า
คือพญาเหยี่ยวโดดเดี่ยวเหินฟ้า
คือสายธาราระรินไหลเรื่อยไป..
คือเทวาลัยร้างกลางป่า
คือหยาดน้ำตาบนกลีบดอกไม้หมองไหม้
คือแววตาผู้เฒ่าที่นั่งผิงไฟ
คือหัวใจดวงหนึ่งซึ่งเดียวดาย..
โหยยย กำซาบๆๆ
ชอบใจสองบาทหลัง...
...คือแววตาผู้เฒ่าที่นั่งผิงไฟ
คือหัวใจดวงหนึ่งซึ่งเดียวดาย..
ซึ้งกินในดีจริงๆ ความเหงากับอารมณ์ที่อ่อนไหวมันมักจะอยู่คู่กันจริงมั้ย?
หยิบมาฝากให้กำซาบกันอีก :)
จะอย่างไรก็เป็นความอบอุ่น
เป็นความละมุนละไม เป็นความฝัน
เป็นหลายสิ่งหลายอย่างซึ่งรวมกัน
ทำลายความนิรันดร์แห่งตรวนเดียวดาย
แต่แล้วดอกไม้ก็ร่วงหล่น
ความฝันระเหหนได้แลหาย
เยือกหนาววาวน้ำค้างพร่างพราย
ฉะนี้, ลำนำพรรณรายจึงวายแวว
'แต่แล้ว'
สองพันห้าร้อยสิบเก้า
Post a Comment
<< Home