Wat Bavorn Nives Viharn
เข้าวัดๆ...วันนี้จะพาไปชมนิทรรศการเทิดพระเกียรติที่วัดบวรนิเวศวิหารกัน!
posted by solitary animal @ 8:40 AM
Solitary Animal
Existing, living, or going without others; alone
Site FeedPrevious Posts
- Wag the Dog
- Animal Planet
- Between Birth & Death
- Fight for Social Justice
- Dad's Orchid
- Aging Consciously
- Long Live the King
- Sukhumvit Road
- The Power of 19 mm
- Relativity to Life
Tuesday, July 04, 2006
เข้าวัดๆ...วันนี้จะพาไปชมนิทรรศการเทิดพระเกียรติที่วัดบวรนิเวศวิหารกัน!
8 Comments:
เรามีโอกาสได้ไปวัดบวรฯ อย่างต่อเนื่องในช่วงที่ผ่านมา แต่ไม่เคยมีโอกาสเข้าไปในอาคารมนุษยนาควิทยาทาน ซึ่งเป็นอาคารที่จัดแสดงนิทรรศการเทิดพระเกียรติในครั้งนี้มาก่อน
ครั้งนี้เลยเป็นครั้งแรกที่ได้เข้าไปข้างในนี้
ใช่...คนเราย่อมมีโบสถ์ในบ้านวิหารในใจ ไม่จำเป็นต้องเอะอะก็เข้าวัดๆ
แต่ทว่า...การได้เข้ามาในเขตพัทสีมาของวัดอารามหลวงที่มีความเป็นมาและประวัติศาสตร์ยาวนานเช่นนี้ สำหรับเรานั้น หลายครั้งที่เรารู้สึกได้ถึงรังสีแห่งธรรมที่เปล่งประกายฉายแสงมาอาบร่างคนบาปอย่างเราเหมือนกัน (ใครเป็นบ้าง?)
เราไม่ค่อยได้เข้าวัด อาจเพราะวัดไม่ได้เป็นส่วนสำคัญในชีวิตประจำวันเท่าไร แต่ก็พยายามนั่งสมาธิเรื่อยๆ ซึ่งมันก็ทำให้คลายเครียดและสงบใจได้มากขึ้น
เหมือนเราเป็นคนที่ไม่ฝักใฝ่ในทางศาสนาเท่าไร แต่เราก็เชื่อในคำสอนของพระพุทธเจ้าและพยายามรักษาศิล5 (หลายครั้งที่อดไม่ได้ที่จะตบยุงที่มาทำร้ายเรา)
blue sea
คุณ blue sea นั่งสมาธิแนวไหน เทคนิคอย่างไร โปรดแชร์ :)
เราก็ไม่ใช่คนเข้าวัดเข้าวาอะไรหรอก แต่อาจกล่าวได้ว่าเราเป็นพวกผีเข้าผีออกซะมากกว่า (ฮา)
ปล. แต่นี่นะ...ทุกคืนก่อนนอนเราจะสวดมนต์ภาวนาและแผ่เมตตาถึงคนนู้นคนนี้อยู่เสมอ (ประมาณ 5-10 นาที)คืนไหนไม่ได้ทำ คืนต่อไปก็ต้องสวดชดใช้ทุกครั้งไปสิ ;)
ไม่ได้มีแนวอะไรหรอก ทำอย่างไรก็ได้ให้ใจสงบ ไม่วอกแวก บางคนชอบกำหนดลมหายใจที่จมูกหรือท้อง บางคนชอบมองดวงไฟ เราทำอย่างไรก็ได้ที่ทำให้ใจนิ่งได้ง่าย
แต่ปัญหาคือพอมันจะเริ่มเข้าที่ ลมหายใจมันสั้นลงๆทุกที จนเหมือนจะขาดอากาศ เป็นบ้างมั้ยครับ
blue sea
แต่ปัญหาคือพอมันจะเริ่มเข้าที่ ลมหายใจมันสั้นลงๆทุกที จนเหมือนจะขาดอากาศ เป็นบ้างมั้ยครับ
ไม่แน่ใจ จริงๆ แล้วไม่ค่อยได้นั่งสมาธิค่ะ ที่เคยไปฝึกมาเป็นการทำสมาธิแบบเคลื่อนไหวตามแนวหลวงปู่เทียน ผสมการเดินจงกรมมากกว่า ถ้านั่งสมาธิหลับตาล่ะก็ เราจะเผลอเป็นนอนภาวนาเรื่อยเลย คือจะหลับท่าเดียว
แล้วคุณ blue sea จัดการกับช่วงเวลาตรงนั้นยังไงคะ ตอนที่ว่าขาดอากาศหายใจน่ะ ออกจากสมาธิเลยงั้นหรือ? สนใจๆๆ เล่าให้ฟังหน่อยเน้อ
พระที่วัดธรรมกายสอนว่าอย่าไปสนใจกับลมหายใจที่สั้นลง ปล่อยมันไปอย่าตกใจ แล้วใจเราจะนิ่งมีสมาธิเองจากนั้นความรู้สึกที่แขนขา ร่างกายจะลดลงไปเรื่อยๆแล้วจะใจสบายปลอดโปร่ง มันเป็นประสบการณ์จากการนั่งสมาธิที่ดีเหมือนกัน
ก็แปลกดีนะความสุขทางใจมันก็อิ่มเอมดี
blue sea
Here are some links that I believe will be interestedhttp://googleindex.info/1695.html or http://google-index.info/1845.html and http://google-machine.info/824.html
Post a Comment
<< Home