There are no coincidences in the universe.
Existing, living, or going without others; alone
View my complete profile
posted by solitary animal @ 9:56 AM
ไอ้เจ้าตินติน
แม่ติ๊กตะโกน "พ่อ พ่อ มาตีตินตินเร็ว ตินตินดื้ออีกแล้ว"พ่อตู่เดินมาถึงตินตินรีบพูดขึ้นมา"เลิกตีนู๋ได้แล้ว นู๋เจ็บนะ" :)
ท่านเจ้าพระยาหมื่น-แสนล้าน-บัวทอง คิดว่าจะปราบเจ้าตัวแสบตินตินยังไงดีคะ?
ดูลีลาแล้ว..ถ้าจะแสบเหลือร้าย..ฮ่าๆๆๆ ... เจ้าหนูตินติน...อาคินเคต...
"ปราบเจ้าตัวแสบนี้อย่างไรดีคะ?" สาวโซถาม"รักเค้าให้มาก" เจ้าพระยาภูมิปัญญาต่างดาวตอบชัดแบบไม่ต้องตีความ"ความรักคืออะไรล่ะเคอะ บอกมาซิเคอะๆๆๆๆ หนึ่งสองสามสี่ๆๆ นะเคอะๆๆๆ?" กองเชียร์สาวน้อยสาวใหญ่และหนุ่มสำอางรอบข้างแซ่ซ้องถามด้วยความกระเหี้ยนกระหือดุจกระสือกระหายเลือด ด้วยกะว่าคำตอบที่ได้จากเจ้าพระยาผู้ทรงภูมิคราวนี้จะทำให้ค้นพบความลับชีวิตเสียที ไม่ต้องสับสนอีกต่อไป"ถ้าพวกแกไม่หยุดถาม พวกเอ็งไม่มีวันได้คำตอบ ไอ้บ้า" เจ้าพระยากล่าวด้วยอารมณ์สะอาด สว่างและสงบ "ทำไมพวกสูเจ้าจะต้องนิยามทุกสิ่งทุกอย่างในหนึ่งสองสามสี่ห้าประโยคด้วยวะ กูล่ะเบื่อ ยีสต์จริงๆโว้ยพวกนี้" เจ้าพระยายังคงความสงบได้อย่างน่าทึ่ง"เอ้า พูดอย่างนี้ก็สวยสิวะไอ้เจ้าพระยาตัวน่ารัก ไอ้บ้า อุตส่าห์ถามดีๆ ไหงมาโขกสับเราเหมือนมาม่าหมูสับผสมเบียร์เชียร์ ถามง่ายๆเสือกตอบซะซับซ้อนยอกย้อน ไม่ได้อยู่ในชั้นเรียนปรัชญานะเว้ย แกนั่นแหละบ้า บ้าแล้วยังไม่รู้ตัวว่าบ้า" กองเชียร์กล่าวประณามด้วยความหฤหรรย์ในดวงมาลย์"แกนั่นแหละที่เป็นพวกติดปรัชญา ติดการคิดวิเคราะห์ หรือว่าแกต้องการรักแบบพวกไทยรักไทย กูชี้นิ้วให้ดูดวงดาว แต่เสือกมานั่งมองนิ้วกูแล้วมาฟันธงนิ้วกูเป็นดวงดาว สันดานพวกแกน่ะไม่ฟันธงอย่างเดียว พออารมณ์ไม่ดีคิดอะไรไม่ออก พวกแกก็หันมาฟันนิ้วซะเลย ถามพวกแกจริงๆเหอะว่ะว่าคิดจะเข้าถึงนิพพาน ความรักและพระเจ้าบ้าบอของแก ด้วยวิธีความคิดหรือไง" เจ้าพระยาเริ่มสติแตกทั้งๆที่ยังไม่ได้เข้าพบแท็กซี่แม้แต่คันเดียว"หนอยๆๆๆ ที่แท้เอ็งก็เป็นพวกปชป.นี่เอง แหม เดี๋ยวก็ให้ความช่วยเหลือที่หลังซะเลยนี่ แล้วการให้นิยามมันผิดตรงไหนวะ" กองเชีบร์เริ่มหมดความอดทนกับเจ้าพระยา พร้อมอุ้มหายทันทีที่มีโอกาส"ตราบใดที่พวกเอ็งรู้ว่านิยามก็เป็นเพียงมายา แล้วยึดมายาว่าเป็นความจริง นิยามว่าด้วยเซ็น เต๋า พระเจ้า นิพพาน ความรัก นักรบ นักรัก ฯลฯ มันก็แค่นั้นแหละนั่นคือเป็นเพียงมายา เป็นมายาชี้ทางสู่ความจริงบางอย่าง ของอย่างนี้ไม่ใช่ใช้ความคิดเพื่อเข้าใจ แต่ต้องใช้ความรู้สึกภายในและประสบการณ์หยั่งรู้ในการเข้าถึง" เจ้าพระยาตอบเสร็จก็เดินหนีไปที่ท่าพระอาทิตย์ด้วยความเซ็งอย่างเบิกบาน "นี่ตกลงท่านเจ้าพระยาจะไม่ตอบพวกเราใช่มั๊ยเนี่ย ปัดโธ่ นึกว่าแน่" กองเชียร์งุนงงระคนอยากอุ้มหายเสียเดี๋ยวนั้น"เออ ข้าไม่รู้คำตอบหรอก ข้ายังทำสมาธิไม่พอ" เจ้าพระยาตอบด้วยความพลิ้ววววววววว--จบบริบูรณ์--
เรื่องราวที่เจ้า(พระยา)เล่ามา ยีสต์มากกก ได้ใจข้า :)สุดท้าย เจ้า (พระยา)ก็ไปนั่งท่าพระอาทิตย์ สั่งเบียร์เชียร์มานั่งดื่มไหลเลยใช่มั้ยล่ะ?เอวํ ก็มีด้วยประการฉะนี้ขอบคุณมากๆ ที่แบ่งปันเรื่องราวยีสต์ๆ จ้ะ ;)
Post a Comment
<< Home
6 Comments:
ไอ้เจ้าตินติน
แม่ติ๊กตะโกน "พ่อ พ่อ มาตีตินตินเร็ว ตินตินดื้ออีกแล้ว"
พ่อตู่เดินมาถึง
ตินตินรีบพูดขึ้นมา
"เลิกตีนู๋ได้แล้ว นู๋เจ็บนะ"
:)
ท่านเจ้าพระยาหมื่น-แสนล้าน-บัวทอง คิดว่าจะปราบเจ้าตัวแสบตินตินยังไงดีคะ?
ดูลีลาแล้ว..
ถ้าจะแสบเหลือร้าย..
ฮ่าๆๆๆ ...
เจ้าหนูตินติน...
อาคินเคต...
"ปราบเจ้าตัวแสบนี้อย่างไรดีคะ?" สาวโซถาม
"รักเค้าให้มาก" เจ้าพระยาภูมิปัญญาต่างดาวตอบชัดแบบไม่ต้องตีความ
"ความรักคืออะไรล่ะเคอะ บอกมาซิเคอะๆๆๆๆ หนึ่งสองสามสี่ๆๆ นะเคอะๆๆๆ?" กองเชียร์สาวน้อยสาวใหญ่และหนุ่มสำอางรอบข้างแซ่ซ้องถามด้วยความกระเหี้ยนกระหือดุจกระสือกระหายเลือด ด้วยกะว่าคำตอบที่ได้จากเจ้าพระยาผู้ทรงภูมิคราวนี้จะทำให้ค้นพบความลับชีวิตเสียที ไม่ต้องสับสนอีกต่อไป
"ถ้าพวกแกไม่หยุดถาม พวกเอ็งไม่มีวันได้คำตอบ ไอ้บ้า" เจ้าพระยากล่าวด้วยอารมณ์สะอาด สว่างและสงบ "ทำไมพวกสูเจ้าจะต้องนิยามทุกสิ่งทุกอย่างในหนึ่งสองสามสี่ห้าประโยคด้วยวะ กูล่ะเบื่อ ยีสต์จริงๆโว้ยพวกนี้" เจ้าพระยายังคงความสงบได้อย่างน่าทึ่ง
"เอ้า พูดอย่างนี้ก็สวยสิวะไอ้เจ้าพระยาตัวน่ารัก ไอ้บ้า อุตส่าห์ถามดีๆ ไหงมาโขกสับเราเหมือนมาม่าหมูสับผสมเบียร์เชียร์ ถามง่ายๆเสือกตอบซะซับซ้อนยอกย้อน ไม่ได้อยู่ในชั้นเรียนปรัชญานะเว้ย แกนั่นแหละบ้า บ้าแล้วยังไม่รู้ตัวว่าบ้า" กองเชียร์กล่าวประณามด้วยความหฤหรรย์ในดวงมาลย์
"แกนั่นแหละที่เป็นพวกติดปรัชญา ติดการคิดวิเคราะห์ หรือว่าแกต้องการรักแบบพวกไทยรักไทย กูชี้นิ้วให้ดูดวงดาว แต่เสือกมานั่งมองนิ้วกูแล้วมาฟันธงนิ้วกูเป็นดวงดาว สันดานพวกแกน่ะไม่ฟันธงอย่างเดียว พออารมณ์ไม่ดีคิดอะไรไม่ออก พวกแกก็หันมาฟันนิ้วซะเลย ถามพวกแกจริงๆเหอะว่ะว่าคิดจะเข้าถึงนิพพาน ความรักและพระเจ้าบ้าบอของแก ด้วยวิธีความคิดหรือไง" เจ้าพระยาเริ่มสติแตกทั้งๆที่ยังไม่ได้เข้าพบแท็กซี่แม้แต่คันเดียว
"หนอยๆๆๆ ที่แท้เอ็งก็เป็นพวกปชป.นี่เอง แหม เดี๋ยวก็ให้ความช่วยเหลือที่หลังซะเลยนี่ แล้วการให้นิยามมันผิดตรงไหนวะ" กองเชีบร์เริ่มหมดความอดทนกับเจ้าพระยา พร้อมอุ้มหายทันทีที่มีโอกาส
"ตราบใดที่พวกเอ็งรู้ว่านิยามก็เป็นเพียงมายา แล้วยึดมายาว่าเป็นความจริง นิยามว่าด้วยเซ็น เต๋า พระเจ้า นิพพาน ความรัก นักรบ นักรัก ฯลฯ มันก็แค่นั้นแหละนั่นคือเป็นเพียงมายา เป็นมายาชี้ทางสู่ความจริงบางอย่าง ของอย่างนี้ไม่ใช่ใช้ความคิดเพื่อเข้าใจ แต่ต้องใช้ความรู้สึกภายในและประสบการณ์หยั่งรู้ในการเข้าถึง" เจ้าพระยาตอบเสร็จก็เดินหนีไปที่ท่าพระอาทิตย์ด้วยความเซ็งอย่างเบิกบาน
"นี่ตกลงท่านเจ้าพระยาจะไม่ตอบพวกเราใช่มั๊ยเนี่ย ปัดโธ่ นึกว่าแน่" กองเชียร์งุนงงระคนอยากอุ้มหายเสียเดี๋ยวนั้น
"เออ ข้าไม่รู้คำตอบหรอก ข้ายังทำสมาธิไม่พอ" เจ้าพระยาตอบด้วยความพลิ้ววววววววว
--จบบริบูรณ์--
เรื่องราวที่เจ้า(พระยา)เล่ามา ยีสต์มากกก ได้ใจข้า :)
สุดท้าย เจ้า (พระยา)ก็ไปนั่งท่าพระอาทิตย์ สั่งเบียร์เชียร์มานั่งดื่มไหลเลยใช่มั้ยล่ะ?
เอวํ ก็มีด้วยประการฉะนี้
ขอบคุณมากๆ ที่แบ่งปันเรื่องราวยีสต์ๆ จ้ะ ;)
Post a Comment
<< Home