For Every Woman in the World
ส่วนตั๊ว...ส่วนตัว
ใครบางคนเคยบอกไว้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเห็นที่เราเชื่อถูกปรุงแต่งและประกอบสร้างขึ้นด้วยความคิด ความเชื่อระบบทางวัฒนธรรมจนยากที่จะบอกว่าอย่างไหนคือความเป็นธรรมชาติอันแท้จริง แม้กระทั่งสิ่ง ที่ดูเหมือนจะเป็นสิ่งพื้นฐานที่สุดของมนุษย์อย่างเช่นเรื่องเพศ หรือความเป็นหญิงเป็นชายก็เช่นเดียวกัน...
คัดมา: สะสมศิลป์ โดยลมหนาว
ดิฉัน 31 ตูลาคม 2548
posted by solitary animal @ 10:51 AM
8 Comments:
Nice pussy. What about every man in the world?
แม้งานของวรรณา พิเชฐพฤทธ์ อาจารย์ประจำคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต จะไม่ได้ตั้งใจพูดถึงประเด็นนี้โดยตรง หากแต่งานชุดนี้เผยแสดงให้เราเห็นแง่มุมต่างๆ ที่เข้ามาตีกรอบตัวผู้หญิงได้อย่างน่าสนใจ
“เพศหญิงเป็นเพศที่ไม่เคยเกษียณเลย ต้องทำงานทั้งนอกบ้านและในบ้า น หลังจากประกอบอีพของตัวเอง แข่งขันการทำงานอย่างเข้มข้น แต่เสร็จแล้ววันหนึ่งผู้ชายมีการปลดเกษียณกลับมาอยู่บ้าน ในขณะที่ผู้หญิงต้องทำหน้าที่บริการดูแลครอบครัวในฐานะของแม่ เมียต่อไป”
ความเป็นผู้หญิงนั้นซับซ้อนนัก เต็มไปด้วยร่องรอยของการให้ความหมายที่ซ้อนทับกันหลายหลากชั้น จนยากที่จะลอกปอกเปลือกหาความจริงที่จริงแท้ของความเป็นผู้หญิงได้
:)
แม้โลกสมัยใหม่จะให้พื้นที่แก่ผู้หญิงเทียบเทียมกับผู้ชายแล้ว หากแต่พื้นที่แท้จริงของการกดขี่อาจจะอยู่ในความเป็นผู้หญิงก็เป็นได้
"ผู้หญิงถูกตีกรอบของความเป็นผู้หญิง ทั้งเรื่องสรีระและประเพณี ผู้หญิงผู้ชายไม่มีวันเท่าเทียมกัน เราไม่มีวันอึดได้เท่าผู้ชาย ผู้ชายถูกสอนมาว่าทำอะไรก็ได้ถูกหมด ในขณะที่ผู้หญิงต้องอยู่ในกรอบ ต้องดูแลครอบครัว ต้องทำหน้าที่ต่างๆ เลยเป็นการปลูกฝังกันมา"
"ผู้หญิงถูกคาดหวังเรื่องความเป็นแม่เป็นเมีย ซึ่งเป็นหน้าที่ตลอดชีวิต และอายุการใช้งานของผู้หญิงค่อนข้างน้อย อายุมากก็ไปไหนไม่ไหวเท่าผู้ชาย หรืออย่างเวลาท้องก็เสียเวลาไนการทำงานไป
...แต่ถ้าพูดถึงหัวใจแล้ว ผู้หญิงจะมีความอดทนอดกลั้นมากกว่า ในขณะที่ผู้ชายเองก็มีมุมที่อ่อนแอ เช่น ผู้หญิงไม่มีวันระเบิดอารมณ์ทุบตีสามี ผู้หญิงจะอดกลั้น แต่ผู้ชายกลับเป็นเช่นนั้น แสดงถึงผู้ชายนั้นจริงๆ อ่อนแอ"
เธอบอกว่าด้วยเหตุเหล่านี้ทำให้ผู้หญิงลืมรักตัวเอง มัวแต่ไปคาดหวังว่าถ้าเรารักคนอื่น ทำตามหน้าที่ที่ถูกคาดหวังแล้วจะเป็นที่รัก แต่ในความเป็นจริงไม่ใช่เช่นนั้นเสมอไป
"บางทีผู้หญิงบางคนไม่พร้อมที่จะแต่งงานรับผิดชอบครอบครัว แต่พอมีอายุมากขึ้นก็ถูกบีบให้ต้องคิดเรื่องแต่งงานจนมองหาคนที่พอใช้ได้แล้วแต่งๆ ไป ลืมมองรายละเอียดว่าจริงๆ แล้วคนนั้นเขาใช่จริงๆ เป็นพ่อหรือสามีที่ดี หรือตัวผู้หญิงเองมีความพร้อมจริงๆ จนที่สุดนำไปสู่ความแตกแยกของครอบครัว"
เธอจึงเลือกที่จะนำเสนอแนวคิดเหล่านี้ผ่านพื้นที่ที่เธอคิดว่าเป็นพื้นที่ส่วนตัว เป็นโลกที่ผู้หญิงแสดงอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองได้ดีที่สุดนั้นก็คือห้องนอนและห้องน้ำ
"ทุกคนต้องการความเป็นอิสระ แต่มุมพื้นฐานของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ซึ่งเชื่อว่าห้องน้ำเป็นพื้นที่ปลอดภัยที่สุด เราจะร้องไห้ หัวเราะขบขัน หรือแสดงอารมณ์ต่างๆ ได้อย่างเต็มที่ เป็นพื้นที่แสดงความต้องการ มุมมอง ความรู้สึกส่วนตัวจริงๆ
...ผู้หญิงทั่วไปไม่เหมือนผู้ชายที่ไปเช่าซื้อความสุขนอกบ้าน แต่ผู้หญิงจะกลับมาหามุมของตัวเอง"
เธอจึงอยากให้ผู้คนได้เห็นโลกของผู้หญิงในมุมมองและพื้นที่เหล่านี้พร้อมชวนให้ผู้หญิงตั้งสติและกลับมามองตัวเองให้หันมามองว่าเราก็เป็นชีวิตหนึ่งที่มีคุณค่า อย่ามัวแต่ทำตามบทบาทที่สังคมกำหนดจนลืมรักตัวเองไป
งานชิ้นนี้เป็นส่วนหนึ่งของงานนิทรรศการ "หุ่นนิ่ง ทิวทัศน์ คน" ซึ่งเป็นงานแสดงร่วมกันของศิลปินสามคนด้วยกัน ถ้าใครสนใจอยากเข้าไปดูโลกส่วนตัวของผู้หญิง สามารถตามไปชมได้ที่หอศิลป์จามจุรี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยได้จนถึงช่วงปลายเดือนตุลาคม
(ล่วงเลยมาแล้ว น่าเสียดายจัง!)
Post a Comment
<< Home