O Sole Mio!

เมื่อคืนมีโอกาสได้ไปชมคอนเสิรต์ Una Sereta di Bel Canto (A Night at The Opera) ที่ศูนย์วัฒนธรรมแห่งประเทศไทย แสดงโดย Shoichi Nobuyasu นักร้องโอเปร่าชาวญี่ปุ่นกับนักเปียโนหญิง Noriko Muramatsu เป็นครั้งแรกของฉันที่ได้ฟังเสียงโอเปร่าสดๆ ฉันเพิ่งรู้ว่าเค้าต้องควบคุมอุณหภูมิห้องด้วยเพื่อไม่ให้หนาวจนเกินไปเพราะอาจจะกระทบกับการใช้เสียงของนักร้องได้ ถึงแม้จะร้อนไปซักหน่อยแต่ฉันก็เคลิบเคลิ้มไปกับท่วงทำนองที่สอดประสานของเสียงเปียโนและเสียงของนักร้องท่านนี้เอามากๆ ทีเดียว

ขอสารภาพว่าถึงแม้ฉันจะฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไรนัก แต่บทเพลงสุดท้ายฉันรู้สึกคุ้นหูมากๆ คล้ายๆ กับเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน ในสูจิบัตรเค้าบอกว่าชื่อเพลง O Sole Mio! (Oh My Sunshine!) --ไม่ใช่ Oh My God แต่ก็ใกล้เคียงนะ รายละเอียดของเพลงนี้มีดังนี้
It is the most famous and cherished one among all Neapolitan songs. This song was written specifically for Enrico Caruso.

Scenario: After the tempest, the rays of sunshine radiate again, and the sight of it reminds the beauty of nature. Yet, the love he feels for his lovers is more beautiful than anything else. His lover is the true sunshine of his life.

Neapolitan song
It embodies the soundtrack of our life: in other words it is the song of the heart and spirit. These are all human feelings and that is why, the Neapolitan song, born 100 years ago, is considered to this date a contemporary music. Pieces such ar "Santa Lucia", "O Sole Mio", "Funiculi Funicula", "Turna Surriento" (Come back Sorrento)", are songs internationally well-known confirming the appreciation for the Neapolitan language everywhere.

ฉันคิดว่าศิลปะไม่ว่าจะแขนงใดล้วนถูกบรรจงสร้างมาเพื่อทำโลกของเรางดงาม (ฉันไม่ได้เพ้อเจ้อนะ) ดนตรีก็เช่นกัน ไม่ว่าจะดนตรีแบบใดก็ล้วนมีคุณค่าและสวยงามเหมือนที่เค้าบอกว่า Beauty is in the eyes of the beholder อะไรทำนองนั้น...ฟังๆ ดูไม่ค่อยเกี่ยวกันเลยนะ